Nieuw antisemitisme

Nieuw antisemitisme is een controversiële term die sinds de tweede helft van de 20ste eeuw gebruikt wordt om een vermeende nieuwe vorm van antisemitisme aan te duiden. Hiermee wordt antisemitisme direct gekoppeld aan de staat Israël. Het idee er achter is dat sinds de oprichting van Israël antisemieten hun Jodenhaat projecteren op het land, gezien als 'Joods collectief'. Vaak wordt er ook mee gesuggereerd dat antisemieten, anders dan bij het 'klassiek antisemitisme', tegenwoordig hun Jodenhaat niet meer openlijk uiten, maar de staat Israël gebruiken om die haat op een versluierde manier tot uitdrukking te brengen.

Volgens gebruikers van het begrip behelst 'nieuw antisemitisme' ongerechtvaardigde kritiek op Israël, inclusief het demoniseren van de staat, het anders behandelen van de staat dan andere staten en het delegitimeren van de staat. Als bronnen van 'nieuw antisemitisme' zien zij de Arabische wereld, het islamisme, extreemlinks en extreemrechts.

Door de verbinding met Israël wordt ook antizionisme vaak als een vorm van antisemitisme beschouwd. Nochtans zijn er Joodse bewegingen zoals Pshevorsk die uitgesproken antizionistisch zijn. Ook het boek Vayoel Moshe van Joel Teitelbaum dat binnen de Satmar-beweging ontstond keert zich tegen het zionisme en geeft aan dat antizionisme niet noodzakelijk met antisemitisme moet gelijkgeschakeld worden.

Critici stellen dat het 'nieuw antisemitisme' speciaal is bedacht om als politiek wapen te gebruiken en niets te maken heeft met echt antisemitisme. Gerechtvaardigde kritiek op Israël en het ideologische antizionisme worden volgens hen bewust en ten onrechte gelijkgesteld met antisemitisme. De term is politiek zeer beladen, omdat deze in het Israëlisch-Palestijns conflict gewoonlijk door Israël-supporters wordt gebruikt om tegenstanders te beschuldigen van antisemitisme en zo kritiek op Israël en de meningsvrijheid te smoren.